Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
barxana — I (Çənbərək, Qazax, Şəmkir, Tərtər, Tovuz) 1. ev şeyləri, avadanlıq (Çənbərək, Qazax, Şəmkir, Tərtər, Tovuz). – Anam bütün barxaneyi çölə töküf (Qazax); – Barxanamız haravadan tüşüv itif, özü də tapamədix’ (Çənbərək) 2. yorğan döşək, yatacaq… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
mayəhtac — ə. gərəkli şey(lər), insana, evə ilk növbədə lazım olan şey(lər) (qab qacaq, avadanlıq, yorğan döşək və s.) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xanü man — f. 1) ev eşik mal mülk; 2) avadanlıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xərgələ — f. sürüdə çobanın yeməyi, avadanlıq və s. yüklənmiş eşşək, çoban eşşəyi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ədat — ə. 1) alət, avadanlıq, ləvazimat; 2) qrammatikada: ayrılıqda mənası olmayan, lakin başqa sözlərlə işləndikdə məna verən nitq hissəsi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
abadanlıq — is. 1. Bax abadlıq. Hərə bir əl qoysa abadanlığa; Kəndimiz böyüyüb bir şəhər olar. S. V.. <Kəndlilər> bir yerdə işləsinlər; . . hökumət bu işə kömək də edir, pul da buraxır, maşın da verir, abadanlıq üçün lazımi şeylər də buraxır. T. Ş. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayırmaq — f. 1. Bütöv halda olan şeyi parçalamaq, yaxud onun bir hissəsini götürmək, qoparmaq. Yumurtanın sarısını ağından ayırmaq. Sümüyü ətdən ayırmaq. Maddəni tərkib hissələrinə ayırmaq. 2. Əlaqəsini kəsmək, rabitəsini kəsmək, bir birindən uzaqlaşdırmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
barxana — is. <fars.> köhn. Ev şeyləri, ev ləvazimatı, müxəlləfat, avadanlıq, dirdirlik; başqa bir yerə aparılmaq üçün yığılıb bağlanmış şeylər, yük. Barxana açıldı karvansarayə; At, qatırı mehtər çəkdi tövləyə. Q. Z.. Xüsusən rəiyyət qismi böyük… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
elektrotexniki — sif. <yun. elektron və technikedən> Elektrotexnikanın tətbiqi və ya ondan istifadə ilə bağlı olan. Elektrotexniki avadanlıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərbi — sif. <ər.> 1. Hərbə, müharibəyə aid olan, müharibə ilə əlaqədar olan. Hərbi vəziyyət. – Öz əlinlə öz yurduna ölüm dartmaq! Bu «yeni» bir hərbi məntiq! M. Araz. // Müharibə ehtiyacları üçün olan. Hərbi zavod. Hərbi sənaye. – Gurlayır… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
